قطره های بارون

دیشب بارون اومد  

وقتی رفتم توی حیاط و قطره های بارونو روی تنم حس کردم ناخواسته درگیره  

خاطراتم شدم 

یاد اولین دیدار و آخرین شعرم افتادم  

دیدار شیرینی که تو یه روز بارونی اتفاق افتاد و آخرین شعر عاشقانه ای که  

بیتاشو... 

با قطره های بارون روی کاغذ نوشتم...

پ.ن: گاهی که ترانه گوش میدم حسرت میخورم .....

خیلی دوست داشتم میشد روی یک سن پر از نوازنده ی گیتار و ویولون با یک  

همخوان ترانه بخونم. 

گلچین شعرایی که شاعراشونو نمیدونم !!!!

 گفته بودی درد دل کن گاه با هم  صحبتی 

                                         کو  رفیق  راز داری!  کو  دل پرطاقتی؟ 

                                             ***

از  سخن   چینان   شنیدم   آشنایت  نیستم 

خاطراتت  را   بیاور   تا  بگویم    کیستم 

                                   سیلی همصحبتی ازموج خوردن سخت نیست 

                                   صخره ام هر قدر بی مهری  کنی  می ایستم 

                                             ***

یک جهان برهم زدم و ز جمله بگزیدم تورا
                                     من چه میکردم به عالم گرنمی دیدم  تورا؟؟ 

                                             ***

عاقبت یک روز مغرب محو مشرق می شود 

عاقبت غربی ترین دل  نیز  عاشق  می شود 

                                       شرط می بندم زمانی که نه زود است ونه دیر 

                                        مهربانی   حاکم     کل    مناطق   می  شود

مهندس کامپیوتر و ویروس کله گنده!!!

چند وقت بود یه ویروس کله گنده افتاده بود به جون کامپیوترم و کامپیوتر یه دفعه خودکارری استارت میکرد

امروز عزممو جزم کردم شکستش بدم از طرفی اسباب کشی مادربزرگم بود  

و باید میرفتیم کمک  

مامان هر چی گفت تو هم بیا من گفتم میخوام کامپیوترو درست کنم مامانمم گفت 

 مگه تو مهندس کامپیوتری منم گفتم بله دیگه دخترتونو دست کم گرفتین؟؟؟ 

بین سی دی هام گشتم یه آنتی ویروس پیدا کردم واااااااااای چشمتون روز بد نبینه 

درایو c رو باهاش اسکن کردم ۳۰۴ تا ویروس داشت!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! 

دیدم فایده نداره ویندوزو عوض کردم درایو cرو فرمت کردم و بقیه درایو هارو  

هم اسکن..... 

هفته ی پیشم ویندوزو عوض کردم اما درایوارو اسکن نکردم آخه فکر کردم  

فایلای ویندوز مشکلدار شدن بعد یه هفته دیدم دوباره کله گنده پیداش شد فهمیدم  

ویروسه از توی درایو دیگه اومده تو درایو c 

حالا تا هفته ی دیگه مشخص میشه من شکست خوردم یا کله گنده و همدستاش... 

البته بیشترین چیزی که الان مهمه حرف مامانه دوسندارم کم بیارم  

آخه من خانم مهندس آینده ام باید از الان به مامان ثابت کنم  

پس خدا کنه ویروس کله گنده دوباره جون نگیره 

الهی آمین...

بهترین عیدی از یک بهترین!!!!

ماه رمضون خیلی زود تموم شد و دلم برای حال و هواش تنگ میشه ....

اما خوشحالم!!!!! 

چون با تموم شدنش و اومدن عید یه عیدی دوستداشتنی از دوستداشتنی ترین  

مرد دنیا گرفتم!!!! 

امروز بابایی رفت مهمانسرای حرم و وقتی برگشت یه جعبه ی طلایی خوشگل بهم 

داد اول فکر کردم یکی از دوستان عیدی داده درشو باز کردم دیدم یه عطر خوشبو  

یه گردنبند قلب یه تسبیح خوشگل و یه ۲هزار تومنی توشه پرسیدم اینو کی داده 

گفت یکی از مهمونا وقتی داشت از مهمانسرا میرفت اینو بهم داد منم بدونه اینکه توش 

رو نگاه کنم گفتم بیارمش برای تو... انگار از اولم برای تو بوده!!!! 

آره اون عیدی ماله من بود... 

من که همین چند روز پیش توی فکر این بودم که یه گردنبند با زنجیر کوتاه واسه  

خودم بگیرم.... 

ماله من بود که همین دیروز پول تو جیبی هامو شمردم و به مامان گفتم دو هفته است  

به من پول تو جیبی ندادین و پول تو جیبی دو هفته ی من ۲هزار تومن میشه.....  

آره اون عیدی از طرف امام رضا بود برای من.... 

به دل مهمونش انداخت تا اون جعبه رو بین اونهمه آدم به بابای من بده..... 

کسی که خیلی وقتا به یادش نبودم اما اون همیشه بیادم بود و تنهام نذاشت .... 

کسی که بهش بدکردم اما اون همیشه مثل یه پدر مهربون بهم لطف داشت... 

امام خوبی ها و مهربونی ها ؛ دوستت دارم.....

ت ن ه ا ئ ی!!!!!!!!!!!

 امروز به خودم حسابی استراحت دادم تا شاید از اون احوال نا به سامان در بیام 

قرار بود واسه آخرین بار برم واسه افطاری به خادمای حرم کمک کنم که  

حالم بد بود و نرفتم...

 شنیدم همه سراغمو گرفتن و احوالمو پرسیدن و دلشون برای منو لبخندام  

تنگ شده !!!!!

و همش گفتن کاش صفورا هم بود و خلاصه بین اون جمعیت ۱۲۰نفری حسابی  

جای خالی من احساس میشده با اینکه من فقط ۲ . ۳ بار توی جمعشون بودم....  

پ.ن: چند وقته که دارم به یه نتیجه ای میرسم.... 

خیلی از آدما میگن که ما تنها هستیم کسی رو نداریم و تنهایی تنها کسیه که تنهامون  

نذاشته و ازین جور حرفا  

معمولا هم کسایی این حرفارو میزنن که قبلا یه نفرو دوست داشتن و به هر دلیلی  

حالا باهاش در ارتباط نیستن

من فکر میکنم آدما معمولا وقتی یه نفرو خیلی دوست دارن و به نوعی عاشقشن  

معشوقشون رو اونقدر بزرگ و پر رنگ میبینن که دیگه بقیه ی افراد واسشون  

کمرنگ میشن و از دیدشون کم کم محو میشن!!!!!

زمانی که به هر دلیلی عشقشون از پیششون میره اونوقت میگن تنهان در صورتی 

 که فقط یه نفر از اطرافیانشون کم شده. 

نبود یه نفر نمیتونه تنهایی بیاره .مگه نه؟؟ 

ازین به بعد تصمیم گرفتم دیگه نگم تنهام  بگم: 

یه نفر توی زندگیم بود که حالا رفته  

اون یه نفر رو خودم توی قلب و ذهنم پر رنگش کردم  

حالا اگه نمیتونم محوش کنم حداقل میتونم کمرنگش کنم...

پریشونم!!!

حرفام توی دلم سنگینی میکنه نه میشه بگم نه میشه نگم... 

یکم روزا مثل همدیگست و بی حوصله ام  شبا هم  (بی خوابی و ....) 

احوالمم هنوز توی حالت دلتنگی جا مونده 

شاید باید توی این پست مینوشتم این وبلاگ یه مدت مثل نویسندش آپدیت نمیشه!!!  

اما نباید اینجوری باشم باید دوباره شاد بشم و بخندم مثل چند روز پیش  

مثل  روزایی که از تنهایی لذت میبردم روزایی که تونستم بگم  

بدون تو هم میشه شاد بود با اینکه بهت نیاز داشتم و دارم... 

پ.ن: اینروزا درگیره نیازامم و اوناست که آرومم نمیذاره....

خلاصم کن از عشقایی که گاهی هست و گاهی نیست

میخواهم باز هم از تو بنویسم...

کاغذ و قلم روزهاست که با احساس من غریبه است زیرا که تو نیستی و قلم

 نمیخواهد از آخرین دیدار بنویسد و کاغذ نمیخواهد جدایی را به روی خود حک کند . 

میخواهم از آن روز بارانی بنویسم روزی که در عین غریبگی نگاهت با چشمانم 

آشنای دیرینه بود ...

روزی که تو بودی و من نبودم!

میخواهم از آن روز بهاری بنویسم روزی که تمام وجودم با تو آشنا بود ... 

روزی که من بودم و تو نبودی!  

میخواهم از آن روزهایی بنویسم که به تو نیاز داشتم و تو از من بی خبر بودی  

روزی که چاره ای جز رفتن برایم باقی نمانده بود... 

روزی که نبودم و نبودی! 

پ ن : نبودنم ظاهریه میدونم که میدونی... 

اینم میدونم که منو نمیخونی

دلتنگی!!

چند روز بود که حرف واسه گفتن زیاد داشتم و موضوع همه ی حرفام  

هم دلتنگی بود    

هر روز با خودم گفتم این دلتنگی و گرفتگی فقط ماله امروزه خودمو سرگرم 

 کردم با کامپیوتر ِ بازی ِ تلویزیون ِ کتاب ِ خواب ِ .... 

از روزه ضعف میکردم  از ضعف میت متحرک میشدم اما این دلتنگی بازم بود و  

بزرگترین درد بود....  

فقط زمانی دلتنگ نیستم و آرومم که میرم حرم ... 

مخصوصا موقع افطار توی صحن یه حسه خاصی بهم میده 

چرا دلتنگم؟ اصلا دلتنگ چیه ام؟ دلتنگ کی ام؟...

مسخرست که بگم نمیدونم 

 خدا کنه اینبار که میرم حرم آخرین دلتنگی رو با خودم ببرم 

شعر

پست ایندفعم دست نوشته های خودم نیست 

گلچین شعرایی رو گذاشتم که دوستشون دارم البته غمگینه اما به نظر من  

خیلی زیباست..... 

دیروز تو را دیدم و از شوق نمردم     جان میدهم امروز  ِ پشیمانی من بین 

                                 صنیعی نیشابوری 

                                        *****  

روزی که دهم جان و فغانی نکند کس   معلوم شود بی کسی من همه کس را 

                                        ***** 

آنکه بیش از همه با من دم یاری میزد  دست برداشت ز من روز گرفتاری من 

                                         گلبن 

                                        ***** 

تا بوده چشم عاشق در راه یار بوده  بی آنکه وعده باشد در انتظار بوده 

                                        ضمیری 

                                        ***** 

خون خورده ی دردیم و چراغانی داغیم   گل  کرده ی باغیم  و به چیدن نرسیدیم 

یک عمر دویدیم و لب چشمه رسیدیم   خشکید و به یک جرعه چشیدن نرسیدیم  

                                     قیصر امین پور 

از هر دری!!!!!!!!!

بگو با من ، ای مثل من تنهای تنها

کدامین آشنا میبرد ما را انتهای فصل تنهایی؟

پ.ن : روز دوشنبه از صبح رفتم حرم و تا ساعتای 9شب اونجا بودم اینقدر  

کار زیاد بود که به قول خادما آدم همه ی زندگیه مادیشو فراموش میکنه تاثیره  

عجیبی توی  روحیه ی آدم میذاره جمعه هم قراره برم.

امروز رفتم رنگ خریدم و موهای مامانمو رنگ کردم بازم طبق معمول تجربه ی  

اولم بود اما خوب در اومد....

روز جمعه همه ی گلهای خونمونو که قدیمی شده بود انداختم دور و با فوم گلهای  

جدید درست کردم .

وای که چقدر زمان برد ولی خیلی قشنگ شد رنگ همشونم صورتی و قرمز کردم

 خودم باورم نمیشد که من درستشون کردم.  

پست اینبارم خیلی پریشون شد در اصل میخواستم فقط دلنوشته بنویسم اما  

هر چی از سر شب خواستم بنویسم جمله هام زمین تا آسمون با هم فرق داشت 

 اینه که فقط اون دو خط بالا رو نوشتم...

دیگه دل بستن و دل بریدن فایده نداره...

امروز قبل افطار میون اونهمه ترانه های شادمهر و زانیار و حمید عسگری و... 

 یکی از ترانه های افتخاری رو گوش کردم ِخیلی به دلم نشست 

تا الان همش دارم زیر لب میخونمش یه جوری حرف دل منه 

دیگه عاشق شدن ناز کشیدن فایده نداره 

دیگه  دنبال   آهو  دویدن  فایده   نداره 

چرا این در و اون در میزنی ای دل غافل  

دیگه  دل بستن   و دل بریدن  فایده  نداره

وقتی ای دل به گیسوی پریشون میرسی خودتو نگه دار

وقتی ای دل به چشمون غزل خو میرسی خودتو نگه دار..... 

اینروزا میگذره و هر ساعتش یه برنامه ای دارم اما نمیدونم چرا بازم شبا خوابم 

 نمیبره   

فردا قراره برم مهمانسرای حرم و به خادما کمک کنم واسه بسته بندی های افطار...  

هنوزم بعضی وقتا دلم میگیره کاش میتونستم به معنای واقعی سرد باشم اما  

انگار ذاتا گرمم مخصوصا با شنیدن صحبتهای مشاور که خصوصیات افراد سرد و  

افراد گرم رو میگفت

فکر میکنم کسایی که سردن و بی احساس زندگی راحت تری دارن 

چون به بعضی مسائل اصلا فکر نمیکنن  

حشره ها

امشب بعد افطار توی فکر بودم که یه دفعه یاد حافظ افتادم ، گفتم پست ایندفعه 

 رو با شعر حافظ شروع کنم

اول یه فاتحه خوندم بعد چشمامو بستم و کتابو باز کردم این دو بیت اول صغحه  

نوشته شده بود

زیر شمشیر غمش رقص کنان باید رفت                  

کانکه شد کشته ی او نیک سرانجام افتاد

هر دمش با من دلسوخته لطفی دگر است

این  گدا  بین  که  چه  شایسته انعام افتاد

دیشب مثل هر شب رفتم توی حیاط خوابیدم نزدیکه سحر بود که از خواب پریدمو  

یه حشره رو جای نشیمنگاهم حس کردم چشمتون روز بد نبینه حشره منو نیش زد  

و فرار کرد ....

تا همین الان جای نیشش درد میکنه پریشبم که دل درد داشتم وقتی توی حیاط دراز  

کشیده بودم یه سوسک همش از کنار من رد میشد حتی وقتی داشتم توی حیاط دور 

 میزدم که شاید دلدردم خوب بشه بازم سوسکه همراهم بود

چند شب پیش هم موقع سحر از خواب پریدم دیدم رو دستم یه حشر است داره  

دستمو میخوره هر چی نگاش میکردم از رو نمیرفت آخ که چقدر دستم به خارش 

 افتاده بود

جالبه با اینکه تموم حیاط رو سمپاشی کردم اما حشره ها هنوزم تنهام نمیذارن....

عجب دوستای خوبی هستن...

در خیالم پرنده ام مرد اما همچنان پرواز از آن من است

آسمان مرا صدا میزند

در خاطرم گل پژمرد اما باغ دلم همچنان سبز است

در چشمانم اشک یار دیرینه شد اما هنوز در نگاهم امیدی مانده است

زندگی جاریست.....

این ها لطف خداست که همراهم است....

و از این پس تنها خدا صاحب دل من است....

پ.ن:همیشه دوستدارم توی پست های وبلاگم هم دلنوشتمو بنویسم هم یک  

پی نوشت خودمونی...

 روزا داره میگذره و من.....

تصویر هیچکس جلو چشمم نیست حتی تو...

خوشحالم چون میتونم نسبت به عشقای بی ارزش سرد باشم ، سرد بودن رو  

رفتارایی که باهام شد بهم یاد داد

میتونم دیگه شاد باشم غم دوری عذابم نمیده

 ترانه هایی که گوش میدم همشون جنبه ی طنز دارن چون میخوام شاد 

 و با روحیه باشم

در روی غم بستم اما گاهی غم درو میشکنه و میاد تو  ِ من باهاش مبارزه میکنم 

چون میدونم زندگی سراسر مبارزست .... 

اینروزا سعی کردم شاد باشم موفق هم بودم اما از دیشب بدجوری بهم ریختم 

نزدیک بود گریه کنم اما ترانه های شاد گوش دادم تا دوباره بخندم .... 

اینروزا هر جا دعوت میشم میرم آخه میخوام حال و هوام دوباره مثل قبل نشه 

گرچه خونه هم که هستم در حال انجام کارای خونه ام از آشپزی گرفته تا جارو و  

شستن ظرفا و ...........   

 تا میام کتاب بخونم چشمام بسته میشه و خوابم میبره  

خب چی بهتر از خواب اونم از نوع عجیب غریبش .... 

 دو شب پیش موهای بابا رو خودم کوتاه کردم از شجاعت و اعتماد به نفسم  

خوشم اومد ولی از ترس یه عرقی کرده بودم ترس  اینکه خراب کنم اما  

یه حسی بهم میگفت تو میتونی  

با اینکه تا حالا یه بارم موی کسی رو کوتاه نکرده بودم اما موفق شدم 

خوش خیال!!!!!!!!!!!!

اون روز قرار شد دختر خاله هام بیان دنبالم که بریم استخر نزدیکه خونمون که  

رسیدن بهم زنگ زدن که برم توی خیابون منم عجله ای کارامو کردم و خودمو  

رسوندم به سر کوچه دیدم بچه ها اونطرف خیابونن واسشون دست تکون دادم  

گفتم بیان اینطرف پشت سرشون  یه پسری بود که داشت با گوشیش صحبت میکرد 

 من فقط یه لحظه چشمم بهش افتاد واصلا تو کوکش نبودم بچه ها تازه متوجه من 

 شدن و داشتن میومدن اینطرف که یه دفه پسره جلوم ظاهر شد 

با یه لبخنده ملیح بهم گفت: ( بله؟ ) 

من یه لحظه شوکه شدم نمیدونستم بخندم حرف بزنم.... 

فهمیدم که این پسره خوش خیال فکر کرده من واسه اون دست تکون دادم 

سرمو انداختم پایین هیچی بهش نگفتم و رفتم طرفه دختر خاله هام پشت سرمو نگاه  

کردم دیدم هنوز واستاده و نگاه میکنه .... 

هر طور بود از اونجا دور شدیم تموم راه هر وقت یادش میوفتادم خندم میگرفت آخه  

فکر کرده بود من با روی باز ازش استقبال میکنم...... 

امسال تابستون با اینکه تا الان واسه کنکور هیچی نخوندم اما بازم برنامم خیلی 

 پر بوده.

روزا داره تند تند میگذره چند روز دیگه ماه رمضونه نمیدونم چرا دوس دارم ماه  

رمضون به تاخیر بیفته . 

منو این روزا

روز شنبه مامانجون روضه داشتن به سلامتی یه دونه مهمون هم نیومده بود بهتر  

از اون اینکه آقا هم نیومد منو دختر خاله هامم که از خدا خواسته چرت و پرت 

 میگفتیمو میخندیدیم 

من که فقط دلمو گرفته بودم و حتی به حرفایی که خودم میزدم میخندیدم 

جالبه الان دارم خودمو با چند روز قبلم مقایسه میکنم  

روحیم خیلی خوب شده....  

تا ساعتای ۷ امروز با دختر خاله هام ماجراها داشتیم 

امروز ۴ تا انجیر از درخت قرار بود بچینم اونم بالای نردبون نزدیک بود از خنده  

دل درد بگیرم 

 انجیراش خیلی رسیده بود بعضیهاش تا دستم بهش میخورد میفتاد زمین ما حتی به 

 انجیره له شده ی رو زمین هم میخندیدیم   

عصرم که رفتیم حرم قصدمون موزه بود اما خب دیر رسیدیم بجاش نمازمونو تو  

حرم امام رضا خوندیم اینم همون طلبیدنیه که بزرگ ترا معمولا میگن....  

 فردا صبحم میریم استخر قراره دختر خالم بهم شنا یاد بده  

احساس خوبی دارم چون دوباره میتونم بخندم حتی اگه تنها چیزی که باعث خندم میشد 

 رو ندارم  

پ.ن: شاید امام رضا داره کمکم میکنه آخه آخرین بار که از دوریت دلم گرفته بود  

رفتم حرم  همون روز که گفتم تو خیابون نزدیک بود گریم بگیره.... 

شروع دوباره

از دیروز تا حالا احساس راحتی میکنم  

انگار بعد از ماه ها حرفای دیگران و اون کتاب تاثیره خودشو داره میذاره  

خوشحالم 

ازینکه دیگه اسیر نیستم و آزادم!!!!!!!! 

میتونم مثل قبل بخندم  

کارامو با انرژی انجام بدم 

دوباره دارم مثل سابق شاد و پر انرژی میشم  

بدون اینکه حسرت نداشتن کسی که ماله من نیست رو بخورم  

امروز همش میرفتم جلو آینه میگفتم یعنی این منم ؟؟؟؟؟؟؟؟ 

بلاخره تونستم کنار بیام با نبودنش ؟؟؟؟؟؟؟؟ 

آره این منم صفورایی که تا 2 ماهه دیگه 18 سالش میشه و دوباره امید داره  

واسه ی رسیدن به اهدافش ،  دیگه واسه نداشته هاش غصه نمیخوره

به آرزوهای محال فکر نمیکنه 

دوباره میخواد به فکر گرفتن گواهینامه باشه تا با ماشین بابایی بره   گردش  

دوباره شیطونیش گل کنه و تو همه چی بخواد اول باشه و کم نیاره ....  

امروز اینقدر خوشحال بودم که حتی میخواستم همراه پسر خاله هام برم 

 بیرون شهر اما داداشم نذاشت خب حق داشت نذاره آخه کدوم دختر با  

خواستگارش که بهش جواب رد داده  میره گردش؟؟؟؟؟؟؟   

اگه میرفتم داغ دلش تازه میشد همون بهتر نرفتم......