رباعی

سلام دوستای عزیزم  

من اینقدر شعرای خودم رو براتون گذاشتم حتما با خودتون میگین من چقدر از خود راضیم واسه همین ایدفعه میخوام رباعیات یکی از شاعرای بزرگ (مولانا) رو بذارم که من خودم عاشق شعراشم شما بخونین حتما خوشتون میاد. 

زانروز که چشم من به رویت نگریست                 

یکدم نگذشت کز غمت خون بگریست 

                       زهرم  باد  که  بی  تو  می گیرم  جام                 

                       مرگم باد که بی  تو  می  باید  زیست   

در سر هوس عشق تو  دارم  همه  روز              

 درعشق تو مست و بی قرارم همه روز  

                     همه مستان را  خمار  یک  روزه   بود                

                     من آن مستم که در خمارم شب  و روز 

رفت آنکه نبود  کس به  خوبی    یارش                

 نی  آنکه   دلم  سیر  شد   از دیدارش 

                      او رفت  و  نماند   در  دلم     تیمارش                  

                      آری   برود   گل    و   بماند   خارش 

 تا   با   غم    تو   مرا    کار     افتاد                  

 بیچاره  دلم    در    غم    بسیار   افتاد 

                     بسیار فتاده بود  دل   در   غم    عشق                  

                     اما  نه   چنین   که    این   بار   افتاد 

 اول  به   هزار   لطف   بنواخت   مرا            

 آخر به   هزار   غصه   بگداخت  مرا 

                    چون مهره ی مهر خویش  میباخت مرا             

                    چون  من  همه  او شدم  بنداخت   مرا 

 زاهد   بودم    ترانه    گویم    کردی
سر   دفتر  بزم  و  باده  جویم   کردی 

                   سجاده     نشین     با    وقاری    بودم
                   بازیچه      کودکان      کویم     کردی