شاعرانه

خاطرات..شعر.. دل نوشته..

شاعرانه

خاطرات..شعر.. دل نوشته..

سلام دوستای گلم

 

چند روز  پیش یه شعر یکی از بچه ها پای تخته نوشته بود، خیلی واسم جالب بود آخه  شعرش انگار از زندگی من گفته شده قبلا هم یکی از دوستام قسمتایی از این شعرو بهم اس ام اس داده بود ولی خب کامل نبود .

 

تا حالا توی وبلاگم فقط شعرای خودمو گذاشته بودم اما این شعر شاعرش یه نفر دیگست

 

این شعر  خیلی طولانیه واسه همین یه قسمتیش رو توی این پست میذارم قسمت بعدیش رو توی پست بعدیم میذارم

 

 

فکر میکنم جذابیتش اینطوری بیشتر میشه آخه جریانش خیلی مفصله و نمیشه همشو یه جا گفت..... 

 

 

نیمه شب آواره و بی حس و حال 

 

                                        دل  به   یاد   آورد   ایام   وصال 

 

 

از جدایی یک دو سالی میگذشت 

 

                                      یک دو سال از عمر رفت و برنگشت 

 

 

دل  به  یاد  آورد  اول  بار  را 

 

                                      خاطرات      اولین       دیدار        را 

 

 

آن  نظر  بازی  ،  آن  اسرار  را  

 

                                       آن   دو   چشم   مست   آهو  وار  را  

  

 آمد  و  هم  آشیان  شد  با  من  او 

 

                                      هم نشین  و  هم  زبان  شد  با  من  او

  

 

خسته جان بودم که جان شدبامن او 

 

                                        نا  توان  بودم  ،  توان  شد  با  من  او  

 

 

دامنش   شد     خوابگاه   خستگی

 

                                       این   چنین    آغاز     شد     دلبستگی 

 

 

وای از آن شب زنده داری تا سحر 

 

                                      وای از آن عمری که با تو شد  به  سر 

 

 

مست   او   بودم  ز  دنیا   بی خبر 

 

                                     دم  به   دم   این   عشق  میشد   بیشتر 

 

 

آمد   و   در  خلوتم    دمساز   شد  

 

                                     گفتگوها     بین     ما     آغاز     شد..... 

 

    

سلام امیدوارم حالتون خوب باشه. 

 

 دیروز صبح مجبور شدم زیر بارون ( طبق معمول بدون چتر ) برم مدرسه.  

 

نمیدونم چرا وقتایی که بارون میاد ذهنم درگیر خاطراتم میشه. 

 

 یاد روزایی افتادم که دیگه هیچوقت تکرار نمیشه. 

 

 روزایی که دیگه اثری ازشون نمونده و تبدیل به یک خاطره شدن البته این یک مسئله ی  

 

طبیعیه 

  

اما یه چیزی هست که اذیتم میکنه اینکه چرا بعضی آدما با وجود اینکه هستن اما به یک  

 

خاطره تبدیل میشن؟؟؟؟؟  

 

خیلی راحت روزای قشنگ در کنار هم بودن رو فراموش میکنن..... درگیر این افکار 

 

 بودم تا بلاخره  رسیدم مدرسه دلم گرفته بود هنوز تو فکر بودم که یکی از دوستام گفت  

 

چرا گرفته و ناراحتی ؟  

 

خوشحال باش x دوستت داره تو هم هواشو داشته باش حق با اون بود اما فکر اینکه چرا  

 

بعضیا بدون دلیل کسی رو که دوستشون داره رو تنها میذارن منو راحت نمیذاشت....   

 

عصر غم

            عصر ما عصر فریبه  

 

                                 عصر اسمای غریبه 

  

          

            عصر پژمردن گلدون  

                                

                                چترای سیاه تو بارون 

 

             

            شهر ما   شهر شلوغ  

 

                              وعده هاش همش دروغه  

           

             

           آسمونش    پر  دوده  

 

                              قلب   عاشقاش    کبوده 

   

 

          کاش تو قحطیه شقایق 

  

                              بشینیم  توی  یه   قایق  

             

 

         بزنیم   دلو  به   دریا   

  

                              من  و  تو  تنهای  تنها   

 

 

        اونقدرمیریم که ساحل 

 

                               از  منو  تو بشه غافل  

            

 

         قایقو  با  هم میرونیم  

 

                             اونجا  تا  ابد  می مونیم  

   

 

        جایی  که نه  آسمونش 

  

                            نه    صدای   مردومونش  

             

 

        مثل   اینجا    دروغی  

                             و        آهنی       نیست   

 

 

        پس  گلم  یادت   بمونه 

 

                             کسی   هم    اینو    ندونه  

            

 

        زنده  بودیم  اگه   فردا  

  

                              وعده ی  ما    لب    دریا.  

  

  

 

نامه ای که شاید هیچوقت نخونی

 سلام .... 

 

امروز میخوام حرفای دلمو با یه لحن ساده تر بگم ، شاید اینطوری تاثیرش بیشتر باشه 

 بی مقدمه حرفامو شروع میکنم.  

  

 

  

 

 

چند روزی ازت دور شده بودم ، ازت خبری نمیگرفتم ، احوالتو نمیپرسیدم.... 

  

 

واسه کارم دلیل داشتم اینکه چند روز حالتو نپرسم و باهات حرف نزنم واسم خیلی  

 سخت بود .    

 

میدونستی اگه توی اون چند روز فقط بهم نگاه میکردی همه چیز درست میشد و من 

 دیگه حالم مثل الان نبود؟   

 

 

اما دو روز گذشت و تو با خودت نگفتی چرا کسی که هر روز بهم سر میزد حالا دو 

 روزه ازش خبری نیست.....   

 

 

شاید تا اینجای حرفام فکر کنی  که من ازت انتظار داشتم ، نه گلم ، من پای همه ی  

 حرفایی که زدم هستم ، بهت گفتم عشق باید بدون قید و شرط باشه نتیجه ی این حرفم 

 اینه که هیچوفت ، هیچ انتظاری ازت نداشته باشم.   

 

 

من ازت دور شدم فقط واسه اینکه بدونم جای خالیمو احساس میکنی یا نه اما ..... 

اما شاید دو ِ سه روز کم بوده ایندفه بیشتر بهت فرصت میدم عزیزم. این فرصت از امروز ظهر شروع شد خدا کنه حسش کرده باشی ....   

 

نا امیدم نکن     

 

 

 این روزا بد جوری هواتو کردم اما نیستی  کاش میدونستی من نیاز روحی به تو دارم 

 

 من و تو هر جا که باشیم روحمون میتونه همیشه کنار هم باشیم فقط باید هر دو بخوایم .  

دارم ذره ذره از بین میرم همه ی روز و شبم شده دلتنگی و تنهایی ، آرامش ندارم و بی اختیار اشکام میریزه.   

این اثرات دور بودن از تویه ِ دیگه طاقت ندارم تا دیر نشده منو دریاب اگه واقعا دوستم داری

این ترانه رو هر روز به یاد تو گوش میدم وگریم میگیره : 

 

 

بی تو با تنهایی ساختن سخت مثل رفتن تو ، واسه من قدر یه عمر چند روزی نبودن  

تو    

 

مونده عطر تنت اینجا دوس دارم باشی کنارم ، تورو هر جوری که هستی با خوب و 

 بد دوس دارم  

 

تو رو میسپارم به دست اونی که صاحب دنیاست ، تا دلم نمرده برگرد، آخه دلم خیلی 

 تنهاست..... دوستت دارم 

 

قلب ناآرام

 

در این روزهایی که به تلخی میگذرد ، چشم های اشکبارم نظاره گر بغض آسمان  

است.   

لالایی شبهای من صدای قطره اشکهایی است که از ابرهای سیاه بر روی بام اتاق  

تنهایی ام می بارد. 

  

  

 

ضجه ی آسمان قطع میشود و ابرهای سیاه پراکنده می شوند و همچنان سیل اشک بر 

 روی دو چشم سیاه من جاریست. 

   

و در این زمان 

به دنبال آرامشی برای نا آرامی خود میگردم تا بجای اشک ، چشم هایم را رویای 

 سپید  پر کند.   

 

شب و روز من در جستجوی آرامش سپری میشود . 

  

آیا کسی صدای قلب نا آرام مرا میشنود؟؟؟؟؟؟؟   

فاصله

اکنون زمانی است که من فکر میکنم احساساتم کمرنگ شده است شاید دلیلش تو باشی !  

کسی نمیداند پشت دریچه های قلبم چه میگذرد اما تو تا حدی از آن با خبری .....  

اما افسوس ....  

هیچ تلاشی نمیکنی تا مرا از دیواری که اطراف قلبم در حال پایه گذاری است رها  

کنی.  

می اندیشم به روزی که کوه احساسم به کوه سنگ تبدیل شود.  

نمی خواهم بگویم اما واقعیت است که جمله ی دلم برایت تنگ شده است در ذهن و قلب  من جمله ای نا آشناست.  

مدتی از تو فاصله گرفتم اما نه تنها جای خالی مرا بلکه حتی فاصله را حس نکردی . 

 

 

با این همه بی عشق زیستن را نمی خواهم.

تنها رفتن در سکوت

جای خالی فردی مجهول هر لحظه احساس میشود !! 

 

 مجهول ، بی صدا ، بی نشان ، در تنهایی و در سکوت .... 

 

 بودنی در عین نبودن و رفتنی بی وداع تا ابدیت ..... 

 

 "تنها دو ساعت از رفتن همیشگی اش گذشته است" 

 

 تنها ، بی کس ، بیتاب ، در تاریکی و در خفا ...... 

 

 رازی نگفته ، دردی در دل مانده ...... 

 

 "هیچکس هنگام جان دادن این فرد مجهول بیتابی نکرد" 

 

 در پس پرده سخن گفتن بس است 

 

 میخواهم بگویم فردی در اوج جوانی جان داد او که تا ۲ ساعت پیش در جمع ما بود به 

  

 آسمانها رفت و از این پس جای خالی اش در اینجا احساس میشود. 

  

   روحش شاد

رویای رسیدن به تو

گاه یاد تو خواب را از چشمانم میگیرد....  

چشم هایم کم سو شده و خستگی تمام بدنم را فرا گرفته است ، نمی توانم بدون تو آرام 

 گیرم ، جای خواب چشم هایم را دریای اشک پر میکند...... 

روح ، روان و تمام وجودم هر لحظه در پی توست و تو از آن بی خبری..... 

  

  

روزها ، ساعت ها و لحظه ها در گذرند..... 

 و من 

هر روز ، هر ساعت و هر لحظه را به امید دیدار دوباره ات سپری میکنم . 

و ای معشوق من  

 افسوس که راهی برای تا ابد در کنار تو بودن وجود ندارد. 

که اگر وجود داشت با تمام جان ، شب و روز خویش را در راه رسیدن به تو سپری میکردم ......

نتیجه گیری از تنهایی

سلام حالتون چطوره؟ خوش میگذره؟  

دیروز مامان اینا از مسافرت برگشتن و روزای عذاب آور تنهایی تموم شد .  

توی این مدت زندگی مستقل رو تجربه کردم از غذا درست کردن گرفته تا بانک رفتن 

 و ....   

 

تجربه ی  خیلی خوبی بود اما درد تنها بودن باعث میشد که من حوصله ی انجام دادن  

هیچ کاری رو نداشته باشم و توی این چند روز سه بار حالم بد شد و کسی نبود که  

پیشم  باشه و هوامو داشته باشه .....  

 

صبح ها کسی نبود که منو با پسوند جون از خواب بیدار کنه کسی منتظرم نبود تا از 

 مدرسه بیام و کلی باهاش درد و دل کنم کسی نبود.........  

در کنارشم کسی نبود بگه چرا وسایلاتو جمع نکردی کسی نبود بگه اینقدر پشت  

کامپیوتر نشین کسی نبود.......   

 

شاید تنها انرژی که من طی این روزا گرفتم این بود که از شجاعتم تقدیر شد و خالم  

گفت تو باید رییس کلانتری بشی آخه من با شجاعت توی خونه ی بزرگ و تاریک در 

 حالی که همه ی درا باز بود و حتی درب اصلی خونه قفل نبود ریلکس زندگی  

میکردم  و میخوابیدم حتی میخواستم یه فیلم ترسناک از دوستم بگیرم یه شب نگاه کنم  

ولی خب دوستم به نظر خودش بهم لطف کرد و اون فیلمو نداد.......   

 

 

حالا فکر کنین این تنهایی تموم شد ولی من شبش خواب دیدم که دانشگاه شهر دیگه قبول شدم یه جورایی خواب نبود که کابوس بود....  

خب من توی این مدت به این نتیجه رسیدم که نمیتونم تنها زندگی کنم باید حتما یه نفر پیشم باشه و دوستم داشته باشه .