شاعرانه

خاطرات..شعر.. دل نوشته..

شاعرانه

خاطرات..شعر.. دل نوشته..

کابوس کابوس کابوس ...............

چشمام قرمز شده و درد میکنه بسکه بی اختیار اشکام میریزه 

میترسم چون توی این دنیا هیچکس رو بجز مامان بابام ندارم 

دیشب همش کابوس میدیدم و از خواب میپریدم هر چی قرص هم میخورم حالم  

خوب نمیشه 

بدنم میلرزه تب دارم   

سرم گیج میره نمیتونم درست راه برم

امروز صبح با چه حاله زاری رفتم مدرسه هیچکس رو نداشتم بهم بگه امروز  

مدرسه تعطیله 

خسته ام هر روز حالم بدتر میشه هیچکس حال من واسش مهم نیست 

همه به فکر خودشونن دارم میمیرم اما هیچکس حاضر نیست واسم تب کنه 

ذره ذره دارم توی تنهایی خودم میسوزم و هیچکس خبر نداره اگه هم داره واسش  

مهم نیست 

همه ی دنیا و خوشی هاش به کام آدمای بدجنس و متقلبه 

همه واسه اینجور آدما هرکاری میکنن  

احساس میکنم توی این دنیا هیچ جایی ندارم 

خدا هم توجهش به کسایی که دلشون از سنگه و نامردن هر کاری دوست دارن میکنن 

 و خدا هم هر چی میخوان بهشون میده

دلم پره دارم دق میکنم 

تهی

امشب به بر من است آن مایه ی ناز  

                                      یا رب تو کلید صبح  در  چاه  انداز 

ای روشنی صبح به  مشرق  برگرد 

                                      ای ظلمت شب با  من  بیچاره  بساز 

امشب شب مهتابه حبیبم رو میخوام 

                                      حبیبم  اگر خوابه  طبیبم رو میخوام 

خواب     است     بیدارش     کنید

                                      مست    است   و   هشیارش   کنید 

گوییدفلانی اومده آن یارجانون اومده 

                                      اومده حال تو احوال تو سیه خال تو 

سپید روی توسیه موی تو ببیند برود 

 

امشب تولد امام رضاست اما من بازم حالم خوب نیست  

حرف واسه گفتن زیاد دارم چشمام پره اشکه و داغونم 

خسته ام از اجبار واسه زنده بودن و زندگی تو این دنیا 

اجباری که آخرشم واسش کلی سوال جواب میشی  

انتظار میکشم بمیرم چون این تنها  انتظاریه که محال نیست    

از همه ی آدما بدم میاد متنفرم از این دنیا و هرچی توشه  

همه ی چیزای خوب دنیا ماله آدمای متظاهر و دروغگو و حسود و خودخواهه 

کسایی که از نوک بینی شون جلوترو نمیبینن   

انگار خدا فقط اینجور آدمارو دوست داره

دیگه هیچی از خدا نمیخوام دیگه نه آرزویی دارم نه خواسته ای  

فقط کاش زودتر روزی برسه که دیگه از خواب بیدارنشم و این دنیا و بدیهاشو نبینم

بودن یا نبودن!

 بیا با من مدارا کن که من مجنونم و  مستم  

اگر از عاشقی پرسی بدان دلتنگ آن هستم 

 

                                        بیا با من مدارا کن که من غمگین و دل خستم  

                                        اگر از درد من پرسی بدان لب را فرو  بستم  

 

بیا از غم شکایت کن که من همدرد تو هستم 

اگر از همدلی پرسی بدان نازک دل  خستم 

 

                                        بیا از درد حکایت کن که من محتاج آن هستم 

                                        اگر از زخم دل پرسی  بدان مرهم منم  بستم 

 

برو  راه  وفا  آموز  که  من  بار  سفر  بستم  

 اگر از مقصدم  پرسی  بدان راه رها  جستم 

 

                                       بروعشق ازخدا آموز که من دل را بر او بستم  

                                       اگر  از  عاقبت  پرسی  بدان از دام تو  جستم

 

پ.ن : چند روز دیگه تولد امام رضاست  

دیروز رفتم حرم و باهاش یه عهدی بستم عهدی که خیلی وقته واسش مقدمه چینی  

کردم ..

شاید دیگه نیام یعنی امیدوارم که دیگه نیام  

دوشنبه که تولد امام رضاست موندن یا رفتن من هم مشخص میشه 

دعا کنین دیگه نیام آخه دیگه طاقت این تنهایی رو ندارم 

در هر صورت دوشنبه واسه تبریک تولد امام رئوف میام یا باهاتون خدافظی 

 میکنم یا هم که میمونم 

...................

تو این دنیا خیلی بده که رو راست باشی خیلی بده صادق باشی و اهل دروغ و 

 ریا نباشی چون وقتی رو راستی هیچکس دوستت نداره هیچکارت پیش نمیره خدا  

هم انگار به آدمای ریاکار بیشتر کمک میکنه تا کارشون راه بیفته  

خیلی خسته ام حالم گرفته است بدون اینکه دست خودم باشه اشکم جاری میشه دلم  

از همه ی آدما پره کاش نباشم بین اینهمه آدم ریاکار و دروغگو ... 

اگه مثل خودشون ریاکار نباشی نمیخوانت پشت سرت حرف میزنن دوستت ندارن 

امروز حالم از همه ی روزا و شبایی که داشتم بدتره  

اعصابم خورده حتی نمیتونم با کسی حرف بزنم چون بدتر گریم میگیره و حالم بد  

میشه دوستدارم بمیرم  

بمیرم تا از دروغ و پنهون کاری راحت شم 

پ.ن:تصمیم گرفتن واسه تغییر زندگی توی این دنیا بزرگترین ریسکه و گاهی باید این  

 ریسک رو قبول کرد  

خیلی سخته واسه یه تصمیم بین زمین و آسمون معلق باشی ندونی باید چیکار کنی  

 وقتی هیچکس باهات رو راست نیست وقتی نمیدونی تصمیمی که میگیری نتیجه اش  

 چی میشه دوس داری جا بزنی نه از تصمیم گیری بلکه از ادامه ی زندگی جا بزنی 

 داد بزنی خدایا من کم آوردم این دنیا و آدماش و خوشی های ظاهریش رو نمیخوام 

 منو ببر پیش خودت 

تیرانداری

یادش بخیر پارسال و پیارسال این موقع (هفته ی نیروی انتظامی) میرفتیم نمایشگاه  

بین المللی و من توی یکی از غرفه ها تیراندازی میکردم  

پیارسال واسه اولین بار توی هفته ی نیرو انتظامی رفتیم نمایشگاه 

(آخه تازه کشف کرده بودیم نیرو انتظامی هم نمایشگاه داره) 

همینطور که غرفه هارو تماشا میکردیم یه دفعه دیدم یه جا پسرا صف کشیدن رفتم  

جلو دیدم صف واسه تیراندازیه از داداشم پرسیدم بنظرت دخترا هم میتونن تیراندازی 

 کنن؟؟ گفت لابد دیگه... 

هرچی گشتم هیچ دختری اون دور و بر نبود به تیراندازی پسرا نگاه کردم دیدم چقدر  

 افتضاح میزنن به درو دیوار گفتم اگه برم منم ضایع میشم آخه به عمرم تفنگ از  

نزدیک ندیده بودم چه برسه بگیرم دستم و ... 

 میدونستم اگه تیر اندازی نکنم و برم خونه حسرت میخورم که چرا موقعیت رو از  

دست دادم به مامان اینا گفتم شما برین غرفه های دیگرو ببینین من تا نوبتم بشه صبح 

 شده 

خلاصه عزممو جزم کردم با تمام شجاعت و پر رویی رفتم توی صف واستادم  

پسری که جلوی من بود بهم گفت شما چرا اینجا واستادین پرسیدم مگه نمیذارن دخترا  

 تیراندازی کنن؟ گفت چرا اما صفشون جداست گفتم من که هرچی گشتم صف  

دیگه ای نبود خندید گفت خب برین تفنگ و بگیرین  دیگه شما اولین نفر هستین منم  

حسابی ذوق کردم....... 

رفتم جای پلیسه گفتم به منم بدین تیربزنم آقا چشمتون روز بدنبینه تفنگ بادی به اون  

سنگینی اصلا نمیتونستم نگهش دارم پلیسه دلش واسم سوخت گفت من واستون  

 میگیرمش بالا شما نشونه گیری کنین و بزنین تیر اول اصلا معلوم نشد  

 کجا زدم تیر دوم زدم به دایره ی وسط سیبل و تیر سوم هم دقیقا زدم وسط سیبل  

 پلیسه گفت زدی چشمشو کور کردی خیلی احساس خوبی داشتم آخه اولین تجربه ی  

 تیراندازیم بود از همه ی پسرای اونجا بهتر زده بودم 

 پارسال هم با دختر خالم رفتم اینبار تفنگش کلت بود وای چه کیفی میده وقتی یه  

 کلت توی دستت باشه اینبارم ۴تا تیر زدم هر ۴ تاش به سیبل خورد دو تاش اون 

 وسطا ۲تای دیگشم کنارای سیبل پلیسه گفت نشونه گیریت عالیه و یه جایزه بهم   

 دادن  ....

اما امسال هیچکس نیست منو ببره نمایشگاه 

منو لحظه ها

یه مدته خودمو منحصر کردم به کاغذ و کتاب... 

کاغذ واسه نوشتن نکته های مهم درس ها و یادداشت فرمول های فیزیک و... 

کتاب واسه خوندن درسها و زدن تست ... 

مشغولیت ذهنیم یا روی برنامه ریزی واسه خوندن درسای سالهای پیش واسه  

کنکوره 

یا ذهنم درگیره حل مسئله های شیمی و فیزیک و دیفرانسیل... 

درس خوندن رو یه سرگرمی کردم سرگرمی ای که بینش خلاء ای نباشه 

خلاء ای واسه فکر کردن به چیزی غیر درس که باعث بشه غوغای درونم  

سر برداره 

روز درس میخونمو یه دفعه بین کتابام خوابم میبره  

دوباره بیدار میشم و شروع میکنم.... 

پاکنویس کردن و خوندن بعضی جزوه ها و فکر کردن روی حل مسئله ها و ...  

اینقدر زمان میبره که یه دفعه میبینم ۱۱ شب شده و خیلی راحت و بی دغدغه  

چشمامو میبندم به امید اینکه مسئله هایی که امروز نرسیدم بخونمو بلد نیستم فردا  

یاد میگیرم... 

دیگه بی خوابی ندارم . دیگه کابوس نمیبینم. دیگه اشک نمیریزم . دیگه واسه  

نداشته هام غصه نمیخورم . دیگه به نیازام فکر نمیکنم و دیگه نمیگم کاش....

نغمه ها

دل از سنگ باشد که از درد عشق 

                                             ننالد   خدایا    دلم    سنگ   نیست 

مرا عشق او چنگ  اندوه  ساخت  

                                             که جزغم دراین چنگ آهنگ نیست  

نمی دانم  این   چنگی  سرنوشت 

                                            چه میخواهد از   جان   فرسوده ام؟ 

کجا  می کشانندم  این  نغمه  ها؟ 

                                            که  یک  دم    نخواهند    آسوده ام 

دل از  این جهان برگرفتم  دریغ 

                                            هنوزم   به جان  آتش عشق  اوست 

در این واپسین لحظه ی   زندگی 

                                            هنوزم  در این سینه یک  آرزوست 

دلم  کرده  امشب  هوای  شراب 

                                            شرابی که از  جان  برآرد  خروش 

شرابی که بینم درآن رقص مرگ 

                                            شرابی   که   هرگز نیایم   به هوش 

مگر  وارهم   از  غم   عشق  او 

                                            مگر  نشنوم  بانگ   این  چنگ  را 

همه  زندگی  نغمه ی  ماتم  است 

                                             نمیخواهم این  ناخوش  آهنگ   را 

                             فریدون مشیری  

                          *         *         *

پ.ن:خیلی از آدما پای هیچکدوم از حرفا و قولاشون نیستن.

 گاهی با خودم میگم مگه آدم مجبوره یه حرفی رو به یکی بزنه و بعد بزنه زیرش ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟ 

حالا ۱ بار... ۲ بار ...نه اینکه هربار!!!!!

تولدم مبارک

امروز تولد ۱۸ سالگیه من بود خیلی وقت بود که منتظر این روز بودم و  

برخلاف همیشه از خیلی ها انتظار داشتم بهم تبریک بگن  

خب اونا هم ناامیدم نکردن و حسابی خوشحال شدم   

تا الان به جز مامانم هیچکس بهم کادو نداده البته دوستای گلم واسم دعاهای قشنگ قشنگ کردن مثل عاقبت بخیری و قبولی دانشگاه و .... 

بعضیها هم وعده ی کادو رو دادن که ......  

کادوی مامانم هزینه ی ثبت نام واسه گرفتن گواهینامه ی رانندگیمه 

آخ که چقدر خوشحالم که منم تا چند وقت دیگه میتونم ماشین بابایی رو برونم  

واییییییی چه عالی میشه... 

از مامانمو همه ی دوستام که بهم لطف داشتن و بیادم بودن تشکر میکنم

آخرین روز تعطیل و اولین روز....

آخرین روز تابستون اینقدر واسم پرکار بود که حتی نشد آپ کنم 

یکم تقصیره خودم بود چون همه ی کارامو گذاشتم واسه روز آخر  

کتابخونه هم رفتم و کلی گشتم تا کتابی که همیشه دوست داشتم بخونمو پیدا کردم 

 (شعرهای فریدون مشیری) 

از امروزم که آخرین سال رفتن به مدرسه شروع شد و همچین یه احساس تازه 

 بهم دست داده و در حد تیم ملی انگیزه پیدا کردم واسه درس خوندن که یه ضرب   دانشگاه قبول شم  

وااااااااااااای دیروز همش فکرم مشغول بود که ساله دیگه این موقع چی میشه 

خدا کنه یه رشته ی درست و حسابی قبول بشم و بهم بگن خانوم مهندس 

دیروز رفتم پیش امام رضا و ازش خواستم مثل همیشه کمکم کنه و تنهام نذاره  

احساس خوبی دارم و امیدوارم  

چون یه تکیه گاه دارم ازش ممنونم و همیشه مدیونشم